Wszyscy już znamy Walentynki ale kim był ich patron Święty Walenty?

W tradycji chrześcijańskiej odnajdujemy informacje o co najmniej trzech Świętych o imieniu Valentine lub Valentinus. Jedna z legend mówi o duchownym, który przeciwstawił się rozkazowi Imperatora Rzymu Klaudiusza II. zakazującego udzielania ślubów młodym mężczyznom, jako że wg. doradców Klaudiusza, nieżonaci mężczyźni byli lepszym żołnierzami. Za to nieposłuszeństwo duchowny Walenty został skazany na śmierć.

Inna historia mówi o młodym człowieku, który skazany za pomoc prześladowanym chrześcijanom, sam został skazany na śmierć. Z więzienia wysłał swojej ukochanej list z podpisem 'From Your Valentine' (podpis używany do dzisiaj na walentynkach w języku angielskim).

Więcej…

Boże Narodzenie świętujemy trzy dni po zimowym przesileniu, w najdłuższą noc roku. Problem w tym, że tak naprawdę nie wiemy, w jakim miesiącu i dniu narodził się Chrystus.

Datę 25 grudnia przyjęto dopiero w VI wieku.  Czemu akurat tę, a nie inną? Powód był prosty. Tego dnia obchodzono w Rzymie święto Solis Invictus – Słońca Niezwyciężonego, od tygodnia zaś trwały, cieszące się ogromną popularnością uroczystości Saturnaliów ku czci boga Saturna, opiekuna rolnictwa i zasiewów, identyfikowanego z greckim bogiem Kronosem, władcą Elizjum - krainy umarłych. Co więcej, ten dzień był dniem narodzin słonecznego boga Mitry, który wyłonił się z mrocznej pieczary i przyszedł na świat po to, ażeby stoczyć zwycięski bój z czarnym bykiem symbolizującym śmierć i zniszczenie. Ustanawiając datę narodzin Jezusa Kościół uczynił to zatem w celu zaadoptowania pogańskich świąt do swoich potrzeb i nadania im chrześcijańskiego charakteru.

Decyzja ta pociągnęła za sobą ważkie skutki. Zimowe przesilenie wyznaczało świąteczny okres nie tylko w Rzymie, ale i również u wielu innych ludów, siłą więc rzeczy w bożonarodzeniowej obrzędowości musiało dojść do wymieszania chrześcijańskich i pogańskich obyczajów.

Więcej…