O pogańskich korzeniach wielkanocnego święta z antropologiem kultury Janem Witoldem Suligą rozmawia Agnieszka Kropielnicka, POLSKA The Times
Skąd wzięła się Wielkanoc?
Podstawowo – z żydowskiego święta Paschy, które, według ich księżycowo-słonecznego kalendarza wypada zawsze po pierwszej wiosennej pełni księżyca. Dla Żydów jest to święto wolności, bowiem czczą oni w ten sposób pamięć o wyjściu z Egiptu, z kraju ich niewoli. Symbol naszego wielkanocnego baranka nawiązuje więc nie tylko do Jezusa Chrystusa, ale i również do tego fragmentu Biblii, w którym mowa, iż Żydzi musieli zabić barana i pomazać jego krwią progi swych domów, żeby Anioł Śmierci nie zabrał im pierworodnych. Dla nas też powinny być to dni świętowania wolności, bowiem śmierć Mesjasza uwolniła nas od grzechu. W obu przypadkach można powiedzieć, że wolność ta to po prostu nowe życie. Wiosna także wszystko budzi się do życia. Kiedy więc ta żydowsko – chrześcijańska symbolika religijna dotarła do Europy Zachodniej i Północno-Wschodniej, nałożyły się na nią wierzenia Celtów, Słowian i Germanów, którzy w podobny sposób świętowali nastanie wiosny.
Last minute!!!!!