Marzec/kwiecień 2012

Ruch na rynku wydawniczym trwa dalej. Kilka dni temu podpisałem trzy umowy z wydawnictwem Ezoteric, które zamierza jeszcze w tym roku wznowić książkę „Tarot magów”, a także wydać moją pierwszą książkę o tarocie – „Tarot, karty które wróżą”.

Ta ostatnia książka od dawna jest nie do dostania, była zaś pierwszą, wydaną oficjalnie w Polsce w 1990 roku książką o tarocie.

Na tym nie koniec sensacji. Trzecia umowa wydawnicza  dotyczy wydania talii kart tarota mojego autorstwa – „Tarota magów”. Talia miała trzy wydania w latach dziewięćdziesiątych. To będzie czwarte, a zarazem pierwsze w XXI wieku!

Polecam :)

"Nikt nie wie skąd przybył, ani kto go stworzył. Pojawił się niespodziewanie w początkach XV wieku i niemal natychmiast zwaładnął wyobraźnia ludzi wszystkich warstw społecznych. Dla bogobojnych sług Koscioła stał się znakiem zepsucia obyczajów, zwiastunem dni końca. Dla ludzi wolnych i niezależnych - sekretnym przesłanierm Hermesa Trismegistosa. Przez jednych wyklinany, wyszydzany, odsądzany od czci i wiary jako perfidne narzędzie diabła; przez innych wynoszony do godności księgi hermetycznego objawienia, zaznał goryczy prześladowań i słodyczy miłosnej adoracji. Plonął na stosach. Gnił w mrocznych kazamatach Świętego Oficjum. Poniewierał sie w okopach wojskowych obozów. Poznał czym są sale książęcych pałaców i żebracze izdebki. Dotykały go wypielegnowane dłonie dam dworu, grube paluchy prałatów, szorstkie ręce najemnych żołnierzy. Wie, czym jest upojenie hazardem, oszustwo cygańskich wróżek i chciwość zawodowych kabalarek. Słyszał pijackie pieśni, brzek mamony, magiczne zaklęcia, łacińskie formuły ekskomunik. Obserwował mistyczne uniesienia pieknoduchow oraz upodlone twarze hazardzistów. Niejest mu obca żadna sfera życia. Takiego zycia, ktore usiłujemy wtłoczyć w przyciasne ramy etycznych zasad, a ktore kpi z każdej próby okiełznania i dookreślenia..."

"Tarot magow", początek książki

"Spośród różnych systemów wróżbiarskich spotykanych w Europie najczęściej mamy do czynienia z astrologią, chiromancją, a także z kartomancją, czyli wróżeniem za pomocą kart. W przeciwieństwie jednak do dwóch pierwszych systemów, tajniki kartomancji są mało znane, acz­kolwiek sama sztuka wróżbiarska należy do bardzo popularnych. W zwul­garyzowanej formie uprawiają ją Cyganki, profesjonalne i nieprofesjo­nalne wróżki używające zwykłych kart do gry. Mało, kto zdaje sobie spra­wę, iż system ten jest zaledwie cieniem innego systemu, a mianowicie niezwykle ciekawej i mającej kilkusetletnią tradycję tarotowej karto­mancji.

Stykamy się z kartami niemal codziennie, ale tak naprawdę niewielu z nas zna ich genezę, symbolikę i treści zakodowane w wyobrażeniach trefli, kierów, pików i kar. Kto z nas wie, czemu mówi się czasami „sta­wiać kabałę" — zamiast ,,wróżyć"? Dlaczego wróżkę nazywamy „kabalarką"? Nasza wiedza o kartach jest odwrotnie proporcjonalna do ich powszechności i w gruncie rzeczy nie wiemy o nich nic poza tym, że istnieją spełniając najrozmaitsze funkcje, w tym również wróżbiarskie. Równie niewielu ludzi w Polsce orientuje się, iż, od co najmniej pięciu­set lat, obok wspomnianych tu kart, istnieją w Europie karty, Tarota, tworzące system wróżbiarski i będące symbolicznym, obrazkowym zapi­sem wiedzy tajemnej

Talia Tarota składa się z 78 kart i podzielona jest na dwie zasadni­cze części, zwane „arkanami" od łacińskiego słowa arcanum — wtajemni­czenie. Część pierwsza to Major Arkana (Wielkie Wtajemniczenie). Za­wiera ona 22 karty (atuty) oznaczone numerami od 0 do 21, przy czym do XVI wieku przyjęło się numerować je cyframi starorzymskimi, gdzie zamiast IV występuje IIII, zamiast IX—VIIII, analogicznie w wypadku czternastki (XIIII) l dziewiętnastki (XVIIII). Major Arkana otwiera kar­ta Głupiec (numer 0), a kończy karta Świat (numer XXI). Pozostałe karty przedstawiają sobą całą gamę symboli i postaci. Pod obrazkami widnieją napisy — tytuły kart. W XVI wieku przeważały nazwy włoskie, później francuskie i angielskie (patrz tabela l).

Część druga — Minor Arkana (Małe Wtajemniczenie) — to 56 kart podzielonych na cztery kolory. W tradycyjnym Tarocie kolory te są sym­bolizowane przez wyobrażenia buław, kielichów, —oczy i denarów (mo­net), od których wywodzą się odpowiednio: trefle, kiery, piki i kara. Na każdy kolor składają się: dziesięć blotek oznaczonych rzymskimi cyframi od asa (numer I) do dziesiątki (numer X) oraz cztery karty Figuralne — król, królowa, rycerz i giermek. Najprawdopodobniej na przełomie wieków XVIII i XIX z Minor Arkanów wyłoniły się współczesne karty do gry i ukształtowała się odrębna talia, w której wyobrażam rycerza i giermka zastąpiła postać waleta..."

„Tarot, karty które wróżą”, s.1, początek książki…